Kurbağa Prens Masalı

Bir zamanlar, parlak sarı taçlı, neşeli bir prens vardı. Ama sihirli bir büyü sonucu küçük bir kurbağaya dönüşmüştü. Göletin kenarında yalnız başına oturuyor, suyun yansımasında eski kendini hatırlıyordu. Prens olarak hatırladığı oyunlar, arkadaşları ve sarayın neşesi gözünün önünden geçiyor, içini hüzün kaplıyordu. Günler geçtikçe yalnızlık bazen sıkıcı olsa da, doğanın güzelliklerini keşfetmeye başladı; göletteki nilüferler, kuşların cıvıltısı ve kelebeklerin dansı onu mutlu ediyordu.

Bir gün küçük bir kız gölete geldi. Minik elleriyle suyu karıştırıyor, kurbağaları izliyor, şarkılar söylüyordu. Kurbağa prens cesurca yaklaştı ve kızın dikkatini çekti. Kız başlangıçta biraz ürkse de, kurbağanın sıcak bakışları ve dostane davranışları sayesinde cesaretini topladı. “Merhaba küçük kurbağa, sen de mi yalnızsın?” dedi. Kurbağa prens hafif bir zıplamayla cevap verdi ve o andan sonra ikisi arasında güzel bir dostluk başladı. Günler boyunca gölette oynadılar, konuşmayı öğrendiler ve birbirlerine güvendikçe bağları güçlendi.

Bir gün kız, kurbağayı sevgiyle öpünce sihirli bir ışık parladı ve kurbağa yeniden parlak taçlı prense dönüştü. Ama artık yalnız değildi; küçük kız onun en yakın arkadaşı olmuştu. Prens, sabırla ve dostluğu kucaklayarak hem kendi dönüşünü hem de yeni arkadaşlığını kazanmıştı. O günden sonra sarayda bile her zaman göletteki dostlarını, kuşları ve çiçekleri ziyaret etmeyi ihmal etmedi; çünkü sabır ve sevgi, en sihirli büyüden daha güçlüydü.