Kartal ile Karga Masalı

Gökyüzünde sabah güneşi doğarken, yüksek dağların doruğunda bir kartal süzülüyormuş. Kanatlarını genişçe açmış, rüzgarın gücünü hissediyormuş. Aşağılarda bir karga onu hayranlıkla izliyormuş. Karga içinden “Ne kadar da güçlü uçuyor! Ben de onun gibi olmalıyım!” demiş. O günden sonra her sabah kartalın hareketlerini taklit etmeye başlamış.

Bir gün kartal, bir avın peşinden hızla dağların arasına dalmış. Karga da hemen arkasından uçmaya çalışmış ama rüzgar çok sert esmiş. Küçük kanatları kartalınkiler kadar güçlü olmadığı için kısa sürede dengesini kaybetmiş ve bir kayalığın üzerine konmuş. “Ben neden onun gibi olamıyorum?” diye üzülmüş. Tam o sırada kartal geri dönmüş, karganın yanına konmuş ve gülümsemiş.

“Küçük dostum,” demiş kartal, “her kanat aynı rüzgarı taşımaz. Ben yükseklerde uçmak için yaratıldım, sen ise gökyüzünün sesi olmak için. Senin sesin, benim sessizliğimden bile yükseğe ulaşır.” Karga bu sözleri duyunca içi ısınmış. O günden sonra kartalı taklit etmeyi bırakmış, kendi kanatlarının gücünü anlamış. Artık sabahları köyün üstünde özgürce uçuyor, melodik sesiyle ormana neşe katıyormuş.

Ve bir gün, kartal da uzaktan onu izleyip gülümsemiş: “Demek sonunda kendi gökyüzünü buldun.”