Karga ile Kuzu Masalı Kısa

Bir zamanlar yeşilliklerle dolu bir vadide, neşeli bir kuzu yaşarmış. Günlerini çimenler üzerinde koşarak, kelebeklerle oynayarak geçirirmiş. Aynı vadide bir de karga yaşarmış. Karga, her zaman güçlü hayvanlara özenir, “Keşke ben de kartal kadar güçlü olsam!” dermiş.

Bir gün yukarıdan bir kartal görmüş. Kartal süzülüp aşağı inmiş, dev bir koyunu pençeleriyle kavrayıp gökyüzüne doğru uçmuş. Karga bu manzaraya hayran kalmış. “Ben de yapabilirim!” demiş kendi kendine.

O sırada çayırda oynayan küçük kuzu gözüne çarpmış. “İşte tam fırsat!” diye bağırmış karga. Hemen hızla aşağı dalmış ve kuzuya pençelerini geçirmeye çalışmış. Fakat kuzu, kargadan çok daha ağırmış. Karga çırpınmış, çırpınmış ama yerden bir santim bile kaldıramamış.

Kuzu dönüp şaşkınlıkla kargaya bakmış:
“Ne yapıyorsun sen böyle?” demiş.
Karga utana utana cevap vermiş: “Sadece denemek istedim.”

Tam o sırada çobanın kahkahası duyulmuş. Çoban gelmiş, kargayı nazikçe kuşun pençesinden çözmüş ve ona gülümsemiş. “Her kuşun kanadı kendine göredir, küçük dostum. Sen de kendi sesinle güzelsin,” demiş.

Karga o günden sonra kendisiyle barışmış. Artık kartallara özenmek yerine, sabahları köyün üstünde uçarak en güzel şarkılarını söylemiş. Kuzu da her sabah o şarkıları dinlemiş, dostuna el sallamış. Ve ormanda herkes birbirinin olduğu gibi güzel olduğunu anlamış.