Ağustos Böceği ile Karınca Masalı

Sıcak bir yaz günü, ormanda neşeli bir ağustos böceği şarkı söylüyormuş. “La la la… Yaz çok güzel!” diye zıplıyor, yaprakların üzerinde dans ediyormuş. Aynı ormanda minik bir karınca ise yiyecek toplamakla meşgulmüş. Karınca bütün gün taş taş taşımış, yaprakları yuvasına taşımış ve kış için depolama yapıyormuş.

Ağustos böceği karıncayı görünce gülmüş: “Neden bu kadar çok çalışıyorsun, karınca? Yaz varken oyun oynamalıyız!” Karınca sabırlı bir şekilde cevap vermiş: “Sevgili arkadaşım, kış geldiğinde yiyeceklerimiz hazır olmalı. O zaman senin de üzüleceğin bir gün gelmesin.” Ağustos böceği sadece gülüp şarkısına devam etmiş.

Günler geçmiş, yaz bitmiş ve soğuk kış gelmiş. Orman beyaza bürünmüş, karlar yağıyormuş. Ağustos böceği üşümüş ve aç kalmış. Karınca onu görmüş, başta biraz üzülmüş ama sonra gülümseyerek demiş: “Gel, dostum. Hazırladığım yiyeceklerden paylaşalım.” Ağustos böceği şaşırmış ve utanmış; ama karıncanın cömertliği ve dostluğu sayesinde kış boyunca aç kalmamış.

O günden sonra ağustos böceği, yazları hem şarkı söylemiş hem de karınca gibi biraz çalışmayı öğrenmiş. Karınca ve ağustos böceği artık birlikte hem eğleniyor hem de hazırlık yapıyormuş. Ormandaki diğer hayvanlar, çalışkanlık ve dostluğun birlikte güzel bir yaşam getirdiğini görmüş.

Ve böylece ağustos böceği ve karınca, sabır, paylaşma ve dostluğun gücünü herkesin kalbine kazımış. Artık orman, sadece yazın değil, kışın da neşeyle doluymuş.